اختلال های رفتاری در کودکان خانواده های تک فرزند و چندفرزند شهر تهران

چکیدههدف: بررسی حاضر به منظور ارزیابی فراوانی اختلال های رفتاری در میان کودکان خانواده های تک فرزند و چندفرزند انجام شده است. روش: برای ارزیابی فراوانی این اختلال ها 837 دانش آموز مدارس ابتدایی شهر تهران شامل 422 کودک تک فرزند و 415 کودک چند فرزند از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای مورد بررسی قرار گرفتند. پرسش نامه علائم کودکان (csi-4) را پدران و مادران، همچنین آموزگاران برای هر دانش آموز به طور جداگانه تکمیل کردند.  داده های پژوهش به کمک آزمون های آماری خی دو و رگرسیون اسمی تحلیل گردید. یافته ها: این بررسی نشان داد که میزان فراوانی اختلال سلوک بر اساس گزارش پدران و مادران  و اختلال کمبود توجه – بیش فعالی و سایر اختلال های  رفتاری بر اساس گزارش آموزگاران در کودکان خانواده های چند فرزند به مراتب بیشتر از تک فرزند می باشد. همچنین بود یا نبود یکی از والدین در تفاوت اختلال های رفتاری یادشده  بین کودکان تک فرزند و چند فرزند دخالت دارد. به طوریکه تعامل دو عامل تک فرزندی و تعداد والدین تغییر دهنده میزان فراوانی اختلال های مربوطه می باشد. نتیجه: این باور که  فراوانی مشکلات رفتاری در کودکان خانواده های تک فرزند بیشتر است، در این پژوهش تأیید نشد.